در مه سال ۲۰۲۱ نخستین گور دسته جمعی کودکان بومی شامل بقایای ۲۱۵ جسد در محوطه یک مدرسه شبانه روزی سابق ویژه این کودکان در استان بریتیش کلمبیا کانادا کشف شد.
از آن زمان تاکنون گورهای بی علامت و دسته جمعی کودکان بومی یکی پس از دیگری در محوطه مدارس سابق شبانه روزی ویژه کودکان مذکور در استان‌های مختلف کانادا کشف شده و می‌شود؛ شمار گورهای کشف شده بر اساس آخرین آمار‌ها ۲ هزار و ۴۰۰ مورد اعلام شد.
کشف نخستین گور دسته جمعی کودکان بومی در کانادا
در ۲۸ مه سال ۲۰۲۱ خبر هولناکی درجهان منتشر شد؛ در نتیجه پیگیری‌های چند دهه‌ای بومیان کانادایی در موضوع کودکان ناپدیدشده در مدارس شبانه روزی ویژه کودکان بومی در این کشور، جست‌و‌جو در محوطه مدرسه کاملوپس در استان بریتیش کلمبیا به عنوان یکی از زنجیره‌های سیستم مدارس شبانه روزی کودکان بومی کانادا به کشف بقایای ۲۱۵ جسد منتهی شد.
طی سال‌های ۱۸۱۹ تا ۱۹۶۰ بیش از ۱۵۰ هزار کودک بومی به اجبار از خانواده هایشان جدا و ۳۹ مدرسه شبانه روزی ویژه کودکان بومی تحت اداره مشترک دولت و کلیسای کاتولیک کانادا منتقل شدند.
بر اساس گزارش‌ها بین ۴ تا ۱۰ هزار کودک بومی هیچگاه از این مدارس به خانه بازنگشتند.
اعتراض‌های چند دهه‌ای خانواده‌های بومی به جنایت‌های صورت گرفته در مدارس مذکور در نهایت در سال ۲۰۰۸ به تاسیس کمیسیون آشتی و حقیقت با هدف مستندسازی تاریخچه و تاثیر‌های پایدار سیستم مدارس شبانه روزی بومیان کانادا بر دانش آموزان بومی و خانواده هایشان منجر شد.
بومیان کانادایی از سال‌های آغاز به کار مدارس مذکور تاکید داشتند که کودکانشان در این مدارس مورد شکنجه قرار گرفته، گرسنگی می‌کشند و با انواع رفتار‌های غیر انسانی مواجهند.
البته آن چه در نهایت درباره این ادعا‌ها در نتیجه تحقیقات کمیسیون آشتی و حقیقت مشخص شد، جنایت‌های گسترده تری را آشکار می‌کرد.
مدارس شبانه روزی کودکان بومی در کانادا
حدود ۴۰ مدرسه شبانه روزی کودکان بومی در سال‌های ۱۸۱۹ و ۱۹۶۰ در کانادا محل نگهداری ۱۵۰ هزار کودک بومی جدا شده از خانواده هایشان بودند.
مدارس مذکور به صورت مشترک میان دولت و کلیسای کاتولیک کانادا اداره و کنترل می‌شدند؛ همین امر هرگونه ادعای دولت کانادا مبنی بر بی اطلاعی از جنایت علیه کودکان بومی در این مراکز را عملا رد می‌کند.
اگرچه کانادا سال‌ها در برابر تلاش‌های بومیان کانادا جهت اعتراف به ارتکاب این جنایت مقاومت کرد، اما در نهایت مسئولیت خود را پذیرفت.
هدف دولت کانادا از تاسیس مدارس مذکور علاوه رویکرد نژادپرستانه و تبعیض آمیز این کشور، نابود کردن جوامع بومی و دستیابی به نیروی کار ارزان بود.
کودکان بومی در مدارس شبانه روزی به دلیل نبود امکانات و مراقبت‌های بهداشتی که منجر به شیوع مرگبار بیماری‌های همه گیر می‌شد، جان خود را از دست می‌دادند؛ بر اثر گرسنگی و کمبود مواد غذایی می‌مردند؛ ناچار به کار در مزارع برای تامین نیاز‌های غذایی خود بودند؛ تنبیه و ضرب و شتم می‌شدند؛ مورد آزار و تجاوز جنسی قرار می‌گرفتند؛ ...
کاملوپس؛ نقطه افتادن نقاب ریاکاری حقوق بشری کانادا
دو سال پس از کشف نخستین گور دسته جمعی کودکان بومی در مدرسه کاملوپس بریتیش کلمبیا، بومیان همچنان برای یافتن گورهای دیگر تلاش می‌کنند و تدفین‌های مداوم در مناطق مختلف بومی نشین کانادا در جریان است.
تا ژانویه ۲۰۲۳ بیش از ۲ هزار و ۴۰۰ گور بدون علامت در محوطه مدارس سابق شبانه روزی کودکان بومی در کانادا کشف شد.
کاملوپس را در تاریخ کانادا باید به عنوان محلی معرفی کرد که نقاب ریاکاری حقوق بشری کانادا را برانداخت و پیامدها، آثار و بقایای ساختارهای استعماری، نقض حقوق بشر، ظلم و ستم و تبعیض سیستماتیک در این کشور را آشکار کرد.
کاملوپس حتی توجهات بین المللی را به آسیب‌های بین نسلی جنایت‌های گذشته کانادا از یک سو و تداوم جنایت‌های مذکور در ساختار‌ها و ادعا‌های جدید جلب کرد.
اگر کانادا در گذشته از طریق تاسیس مدارس و بیمارستان‌های ویژه بومیان آنان را قربانی استعمار می‌کرد، اکنون از طریق بی توجهی به روند روزافزون قتل و ناپدید شدن زنان و دختران بومی و گرفتار کردن کودکان بومی در سیستم به اصطلاح رفاه اجتماعی این روند را ادامه می‌دهد.
کارشناسان بر این باورند که مدارس شبانه روزی کودکان بومی فقط بخشی از سیستم استعماری کاناداست و جوامع بومی در این کشور از گذشته تاکنون با ظلم و تبعیض سیستماتیک مواجه هستند.
کالی تزی، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق مردمان بومی که اخیرا برای بررسی وضعیت بومیان کانادایی به این کشور سفر کرده بود، اعلاتم کرد که بسیاری از چالش‌های موجود در کانادا برای بومیان برطرف نشده است.
وی گفت: آسیب‌های بین نسلی ناشی از مدارس مسکونی و تبعیض نژادی ساختاری منجر به موارد متعدد نقض حقوق بشر در حال حاضر شده است؛ از جمله بحران کنونی مربوط به زنان و دختران بومی گم شده و کشته شده؛ تخمین زده می‌شود که زنان و دختران بومی ۱۲ برابر بیشتر از سایر زنان در کانادا در معرض خطر قتل یا مفقود شدن هستند.
گزارشگر ویژه سازمان ملل افزود: میراث منفی مدارس شبانه روزی امروز در سیستم رفاه کودکان نیز منعکس شده است؛ با وجود این که ۷.۷ درصد از جمعیت کانادا را تشکیل می‌دهند، بیش از ۵۳ درصد از کودکان تحت مراقبت بومی هستند که در برخی استان‌ها تا ۹۰ درصد می‌رسد.