بروز فساد در توزیع یارانه ها از جمله مواردی است که بارها از سوی کارشناسان اقتصادی و مسئولین به آن پرداخته شده است. یکی از مهمترین آن ها فساد و اختلال در حوزه آرد بود به نحوی که آبان ماه امسال، اخبار بسیاری مبنی بر سوء استفاده تولیدکنندگان از آرد یارانه ای به گوش می‌رسید.
محمد قربانی، معاون برنامه‌ریزی و اقتصادی وزارت جهاد کشاورزی در اردیبهشت ۱۴۰۱ با اشاره به صادرات حدود ۲۵۰ هزار تن ماکارونی در سال
گفت: همه کشورها آرد وارد می کنند تا فرآوری و بعد صادر شود و برایشان ایجاد ارزش افزوده خلق کند؛ در حالی که ما آرد را با ارز ۴,۲۰۰ تومان وارد، ماکارونی تولید و آن را صادر می‌کردیم که در واقع نوعی صادرات یارانه است. به عبارتی دیگر آرد یارانه‌ای موجب شده بود که سالانه ۳۰ هزار میلیارد تومان به صورت غیرشفاف از جیب مردم خارج و در قالب صادرات، قاچاق، رانت و فساد از بین برود. این در حالی است که طبق آمار، ارزآوری از صادرات ماکارونی، برای ایران ۵ برابر کمتر از دنیا بوده که جای سوال دارد.
چندی بعد افزایش ناگهانی قیمت ماکارونی بعنوان یکی از ارزان ترین منابع تغذیه ای مردم، به ایجاد حاشیه هایی همچون سهمیه بندی این کالا در فروش و عرضه منجر شد. افزایش ناگهانی قیمت ماکارونی موجب بحث های جدی در جامعه و فضای رسانه ای شد تا حدی که حجت‌الله عبدالملکی وزیر وقت رفاه در شهریور ۱۴۰۱ گفت: «تا سال گذشته ۴ هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان یارانه برای تولید ماکارونی اختصاص پیدا می‌کرد تا خارجی‌ها ماکارونی ارزان‌تری بخورند.»
اشاره وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی وقت، دریافت یارانه توسط تولیدکنندگان، تبدیل آن به ماکارونی و صادرات آن با قیمت آزاد به سایر کشورها بود؛ آنچه از آن به عنوان
قاچاق سوبسید یاد می‌شود.
بنابراین گزارش مشخص نیست سرنوشت سوءاستفاده برخی تولیدکنندگان بزرگ به کجا رسید؟ آیا نباید با افرادی خاص که آرد را با قیمتِ دولتی و یارانه ای دریافت کرده و با تبدیل آن به ماکارونی و سایر مشتقات، برخلاف قانون این محصول را با قیمت های آزاد و جهانی، صادر کرده اند برخورد شود؟ آیا مابه التفاوت قیمتِ آرد یارانه ای با قیمتِ جهانیِ ماکارونی که در جیبِ عده‌ای خاص گذاشته شده به سفره مردم بازمی گردد؟