این که لباس افراد یک جامعه باید منطبق با عرف آن جامعه باشد، امری است معقول و پذیرفته در سراسر جهان.
حتی در جوامع دینی، "عرف" گاه قاطع تر و فراتر از شرع عمل می کند. مثلاً طبق دین اسلام حد وجوب پوشش برای مردان با یک شلوارک کوتاه هم تأمین می شود ولی جامعه نمی پذیرد مردی با لباس زیر در خیابان راه برود و حتماً خود افراد جامعه او را منع خواهند کرد.
اخیراً سخنگوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر گفته است: ما در بحث ابلاغ شاخص‌های عفاف و حجاب به دستگاه‌ها، نوع پوشش را علاوه بر خانم‌ها برای آقایان هم ارائه داده‌ایم و افزوده که پوشیدن لباس آستین کوتاه برای کارمندان مرد ممنوع است و اگر بپوشند، با آنها برخورد می شود.
در این باره چهار نکته را من باب امر به معروف و نهی از منکر با مسوولان این ستاد مطرح می کنیم:
1 - این که اداره یا شرکتی لباس فرم یا مقرراتی خاص برای پوشش کارکنان خود داشته باشد، امری است متعارف که در رابطه استخدامی افراد با آن اداره یا شرکت معنا پیدا می کند. مثلاً کارکنان یک رستوران موظف به پوشش لباس فرم می شوند یا مهمانداران و خلبانان و نظامیان در محل کار خود لباس های مخصوص شان را می پوشند.
این یک امر کاملاً اداری و قراردادی بین طرفین است، نه مسأله ای دینی که ستاد امر به معروف و نهی از منکر حق ورود به آن را داشته باشد.
لذا اگر در اداره، نهاد یا سازمانی، بخشنامه ای برای نحوه پوشش وجود داشته باشد، صرفاً به خود آن مجموعه مربوط می شود. ضمن آن که اگر آن بخشنامه منطبق با قوانین مصوب مجلس نباشد، افراد می توانند با مراجعه به دیوان عدالت اداری، خواستار ابطال آن شوند.
ورود به این قبیل مسائل، فروکاستن شأن فریضه دینی امر به معروف و نهی از منکر است و موجد این قبیل سؤال ها که "آستین کوتاه هم شده مساله؟" و "کار مهم تری ندارید؟!"
2 - سخنگوی ستاد گفته است برای پوشش در محیط های اداری، دستورالعمل داریم و شاخص هایی ابلاغ شده است.
این که یک ستاد که برای احیای یک فریضه الهی تشکیل شده، برای خود نقش "قانونگذار" تصور کند و عده ای خارج از رابطه استخدامی، برای نوع پوشش مردم در محیط استخدامی تصمیم بگیرند، خودش عین منکر است و مسوولان این ستاد را از این منکر نهی می کنیم.
3 - خارج از بحث های اداری، پوشیدن لباس آستین کوتاه توسط مردان، نه مخالف عرف است و نه مغایر شرع. بنابراین سوال اینجاست که ستاد می خواهد از کدام منکر نهی کند؟!
البته اگر سلیقه خودشان را "معروف" و علائق دیگران را "منکر" می دانند، امری است منکر که مسوولان ستاد از این منکر هم نهی می کنیم.
4 - مسؤولان ستاد را به معروفِ "همراهی با عرف جامعه" و "عبرت گرفتن از حوادث تلخ نیمه دوم سال گذشته" دعوت می کنیم و از منکر "دامن زدن به نزاع های اجتماعی" نهی می کنیم که جامعه خسته ایران، توان تنش بیشتر ندارد.
آقایان و خانم های مسؤول بدانند مردم ایران هزاران سال بدون این که ستادهای حکومتی وجود داشته باشد، لباس های مناسب دوران خود را پوشیده اند و به گواه تاریخ، جزو پاک ترین و نجیب ترین و عفیف ترین ملل جهان بودند و هستند. این قدر حاشیه نسازید!